USS Sicily (CVE-118)
_underway_in_April_1954_(NH_97317).jpg) USS Sicily w okolicach Korei, kwiecień 1954 | |
| Klasa | |
|---|---|
| Typ | |
| Historia | |
| Stocznia | |
| Położenie stępki |
23 października 1944 |
| Wodowanie |
14 kwietnia 1945 |
 US Navy
| |
| Nazwa |
USS „Sandy Bay” (do 5 czerwca 1945) |
| Wejście do służby |
27 lutego 1946 |
| Wycofanie ze służby |
1954 |
| Los okrętu |
sprzedany na złom |
| Dane taktyczno-techniczne | |
| Wyporność |
10 900 ton |
| Długość |
169,8 m |
| Szerokość |
22,9 m |
| Zanurzenie |
9,4 m |
| Napęd | |
| 16 000 shp, turbiny parowe Allis-Chambers, 2 śruby | |
| Prędkość |
19 węzłów |
| Uzbrojenie | |
| 2 x 127 mm 36 x 40 mm 18 x 20 mm | |
| Wyposażenie lotnicze | |
| ok. 30 samolotów | |
| Załoga |
1 170 oficerów i marynarzy |
USS Sicily (CVE-118) – lotniskowiec eskortowy typu Commencement Bay, który służył w United States Navy. Jego nazwa upamiętniała Sycylię – wyspę na Morzu Śródziemnym, miejsce dużej alianckiej operacji inwazyjnej podczas II wojny światowej. Stępkę okrętu położono z nazwą "Sandy Bay" 23 października 1944 w stoczni Todd-Pacific Shipyards w Tacoma w stanie Washington. Kadłub wodowano 14 kwietnia 1945, matką chrzestną została pani Julius Vanderwiele. Nazwę okrętu zmieniono z "Sandy Bay" na "Sicily" 5 czerwca 1945 i włączono lotniskowiec do służby 27 lutego 1946, z komandorem B. W. Wrightem jako dowódcą.
"Sicily" został wyposażony w Portland w stanie Oregon, załadował zapasy w Seattle, a następnie popłynął do San Diego, gdzie przeszedł początkowe szkolenie w kwietniu i maju. 15 maja otrzymał rozkaz przejścia do Nowego Jorku przez Kanał Panamski i bazę w Norfolk. Lotniskowiec wszedł do stoczni Brooklyn Navy Yard 6 czerwca i pozostawał w niej do 30 września, kiedy to popłynął do stacji Argentia na Nowej Fundlandii, aby odbyć szkolenie w niskich temperaturach.
Przez resztę roku 1946 i do 3 kwietnia 1950 "Sicily" operował w składzie Floty Atlantyckiej, z dala od swego portu macierzystego w Norfolk. Następnie został przydzielony do Floty Pacyfiku i miał port macierzysty w San Diego, gdzie dotarł 28 kwietnia. Lotniskowiec miał w planach przeprowadzenie ćwiczeń przeciwpodwodnych latem, ale rozpoczęcie wojny w Korei 25 czerwca spowodowało radykalne zmiany w jego planach operacyjnych. "Sicily" 2 lipca został poinformowany, że jest potrzebny na Dalekim Wschodzie, dokąd popłynął dwa dni później, na pierwszą z trzech tur bojowych. Lotniskowiec był okrętem flagowym 15 Dywizji Lotniskowców. 3 sierpnia wypuścił samoloty z dywizjonu VMF-214 w pierwszą misję wspierania z powietrza sił lądowych aliantów. Podczas tej tury bojowej okręt wspierał operacje lądowe w Pohang, lądowanie w Inchon, marsz na Seul i wycofywanie się spod Chosin do Hungnam. Następnie wrócił do San Diego 5 lutego 1951. W czasie drugiej tury bojowej w składzie 7 Floty, od 13 maja do 12 października 1951, lotniskowiec operował zarówno wzdłuż wschodniego, jak i zachodniego wybrzeża Korei. Trzecia i ostatnia tura bojowa podczas konfliktu koreańskiego trwała od 8 maja do 4 grudnia 1952, a okręt działał w ramach Sił Blokadowych i Eskortujących Narodów Zjednoczonych. "Sicily" powrócił jeszcze na wody Dalekiego Wschodu na okres od 14 lipca 1953 do 25 lutego 1954.
Po powrocie na Zachodnie Wybrzeże USA lotniskowiec został umieszczony w Rezerwie Floty Pacyfiku i wycofany ze służby. Został skreślony z listy floty 1 lipca 1960 i sprzedany firmie Nicolai Joffe Corporation 31 października 1960 na złom.
Lotniskowiec "Sicily" otrzymał pięć odznaczeń battle star za służbę w Korei.
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]Ten artykuł zawiera treści udostępnione w ramach domeny publicznej przez Dictionary of American Naval Fighting Ships.